Bossche bol

Die voortdurende glunderende blik in de ogen van mijn ‘Albert Heijn’ vriend liet me de hele reis niet los. In Den Bosch begon ik wel een vermoeden te krijgen. We stapten uit, liepen een lange straat in en toen hield hij opeens halt bij een prachtig pand: ‘Jan de Groot, Bossche bollen,’ zei hij plechtig en daar gingen we binnen. Wat een rij mensen voor de balie! Allemaal wachtend op een plekje. Het was er gezellig druk. Meisjes die koffie en Bossche bollen serveerden. We zaten toch nog snel en wat later waren we aan het smullen. Na die lekkernij zijn we de stad in geweest. Wat is Den Bosch een prachtige plaats. We hebben tal van schitterende plekjes ontdekt waar de oude historie tot leven komt. We vonden een leuk restaurantje waar we heerlijk hebben gegeten. Op de terugreis hebben we alleen maar gepraat over alles wat we hadden gezien. Daarna gingen we met een taxi terug naar huis. Daar gaf hij mij een elegante handkus en liet me beloven dat ik nu een leuke plaats moest kiezen. Ik kreeg het er warm van, keek hem diep in zijn ogen en beloofde mijn best te doen.

Wordt vervolgd.

Cor Snijders

« Terug naar overzicht