En een valse start....

Hoi Nic,

Gelukkig beginnen de morfine-nevelen wat op te trekken. De halve meter medicijnen is nu gereduceerd tot wat pijnstillers en stimulatie middeltjes voor de longen.

Dit waren toch wel zo ongeveer de meest bizarre feestdagen die ik ooit heb meegemaakt.
Bijzonder ook.
Tweede kerstdag met mijn lief en kinderen rondom mijn ziekenhuis bed; niet echt het meest ideale plaatje, maar daarom niet minder waardevol.
Het geplande bezoek aan onze goede vrienden in België, dat kon helaas niet door gaan.
“Geen probleem, we komen gewoon naar jullie.” En daar waren ze, armen vol met lekkers en een prachtige, heerlijke, zelfgemaakte taart, compleet met vuurwerk. We hebben gesmuld!
Op oudejaarsdag kwamen de buren melden dat we niets aan ons avondeten hoefden te doen, daar zouden zij voor zorgen. Na een overheerlijke kippensoep arriveerde er ook nog een broodje warm vlees met pindasaus. Wat kan dat dan heerlijk smaken, zeg!

Veel lieve post, een thuisbezorgd blommetje, telefoontjes, bezoekjes, berichtjes, kortom: dat zijn dingen om niet snel te vergeten!

En dan vooral de 5-sterren verzorging aan huis; ik ga die vent van mij nomineren voor een lintje!
Of een bos, nog beter! Wat een geduld, zeg.
“Dank je wel, lieve schat, iedere vrouw verdient een man zoals jij!”

Ieder dag gaat het wat beter, dus ik streef naar een dubbele flick flack, volgende week.

De start van dit jaar had dus ietsje beter gekund, maar ik denk maar zo: “Je kunt het maar beter gehad hebben.”
Voor mij dit jaar geen maffe acties meer, we gaan er met z'n allen een smakelijk, gezellig en gezond 2013 van maken!

Deal?


Liefs,

An.

« Terug naar overzicht