Help! Heibel in de keuken!

Ha meis!

Daar gaan we dan maar van uit, van die “kraakkarren”, wij gaan voorlopig nog wel even mee.
Al merkte ik de afgelopen week, zoals jij al schreef, dat emoties en invloeden van buitenaf je inderdaad behoorlijk kunnen slopen en ik vrees dat dat voorlopig nog niet “uit te gummen” is.
Gelukkig staan jij en mijn naasten me met raad en daad terzijde.
Daar word ik dan weer erg blij van.

Maar dat terzijde.

Zoals je al weet hebben wij sinds vorige week gezinsuitbreiding.
Na het overlijden van Poes, afgelopen mei, waren wij wel weer toe aan het gezelschap van één of twee van deze wezentjes.
Al waren manlief en ik er nog niet over uit hoe of wat. Asiel? Of toch kittens?

Zoon raadde mij het adopteren van jonge katjes af, want meneertje dacht dat ik daar wel eens behoorlijk zenuwachtig van zou kunnen worden.
Nou ja, zeg!!
Ik; de kattenmama bij uitstek, met jarenlange ervaring?
Maar goed, nadenken was al niet meer nodig.
Helaas overleed een zeer goede vriendin van tante,
die twee poezenbeesten achterliet. Zij vroeg ons of wij hun een liefdevol onderkomen wilden geven.
Tja, daar hoefden we niet zo heel lang over na te denken; wij waren al snel om.
Vorige week zondag konden we Thor en Lijsje met open armen verwelkomen. Nou ja, open armen...
De eerste vierentwintig uur hadden we geen kat aan ze, ze waren in geen velden of wegen te bekennen, al hoorde je af en toe een vaag piepje vanonder de stoel komen.
Op dit moment zijn we ruim een week verder en ze lijken het huis verovert te hebben.
En hoe!
Thor gedraagt zich zoals een man betaamt, rustig en vriendelijk. Een ware heer.
Lijsje is een draak eersteklas!
Als ze kan jatten, doet ze dat.
Als ze haar “broer” door het huis wil meppen, doet ze dat.
Als ze wil grommen, doet ze dat.
Als ze bij je in bed wil duiken, doet ze dat. (Maar daar is natuurlijk geen sprake van, no way!)
Maar oh, oh, wat is ze een kroel-katje. Het liefst wil ze alle aandacht voor zichzelf.
Zo ook tijdens het koken. Om het ons wat makkelijker te maken bemoeit mevrouw zich overal mee.
Niet dus.
Als we haar herhaaldelijk van het aanrecht “gemikt” hebben, besluit ze je enorm voor de voeten te lopen en er desnoods bovenop te gaan liggen.
Dus je begrijpt dat kokkerellen momenteel een vermoeiende gebeurtenis is.
Wij vinden de naam Lijsje ook niet echt passen bij dit monstertje.
Zelf noem ik haar wel eens stiekum Draakje of Frusta. (frustraatje)
Iemand een goed idee?
Maar desalniettemin willen we ze voor geen goud meer missen!
Want oh oh, wat raak je gauw gehecht aan deze schepseltjes!

Maarre Nic; om even terug te komen op het bereiden der maaltijden; kun jij ons voor een poosje adopteren aan jouw tafel? Ik help je wel, hoor! Gaat vast een stuk sneller, haha!
En zoonlief; zenuwachtig van kittens??? Kom binnenkort maar weer eens ouderwets voor ons koken. Pret voor tien! Jij kookt, wij kijken grinnikend toe.
Deal?

Dikke knuf,

An.

« Terug naar overzicht