IJs

Als je een ijsje wilt, werk je er maar voor, zei mijn moeder.

IJs vond ik heerlijk maar was veel te duur toen ik nog een jochie was. Als ons gezin langs zo’n winkel kwam keken we verlekkerd, maar kregen niets. Ik had twee broers. We waren een kapitaal kwijt als er vijf ijsjes gekocht moesten worden. Ik herinner me dat die ijsboer maar één smaak had. Maar dat maakte niet uit, verkopen deed hij toch wel.

Ik zon op een manier om zelf ijs te kunnen kopen. Ik bedacht wilde plannen om de bakker te overvallen. Maar ik kende die man goed en wilde hem dat niet aandoen. Gelukkig vond ik op een dag de oplossing. Ik haalde uit de schuur een jutezak en zocht overal in de buurt oud ijzer bij elkaar. In die tijd lag er nogal wat. Onvoorstelbaar wat mensen aan de kant van de weg achterlieten. Zo kwam ik overal en werd mijn jutezak steeds zwaarder. Bij de oud ijzerboer werd mijn handel secuur gewogen. De oude baas schreef een mager bonnetje uit dat ik bij de kassa kon verzilveren. Ik rende bijna naar de ijsboer. Wat later zat ik op de rand van de stoep aan mijn hemelse ijsje te likken. Zo werd de omgeving niet alleen verlost van ijzer, maar van alles wat ik kwijt kon bij de oud ijzerboer.

Toen ik dat mijn moeder vertelde keek ze me nadenkend aan. Ze suggereerde voorzichtig dat sparen van dat geld ook nuttig kon zijn.

Later, toen de ijsboer talloze smaken ijs verkocht met vruchten en nootjes en ik al verdiende, keek ik hoofdschuddend naar de beelden in mijn hoofd van dat jochie dat de omgeving afstruinde voor een paar kwartjes. Dat zie je tegenwoordig niet meer.

Cor Snijders

« Terug naar overzicht