Jetzt Geht's Los!!!

Lieve vriendin,

Wir haben es geschaft! Ongeschonden weer thuisgekomen na een fantastisch weekendje Duitsland!
En wat hebben we weer gelachen!
Voor de mensen die onze columns regelmatig lezen; jullie weten dat als wij iets ondernemen, het NOOIT gaat “zoals het hoort”.
Maar ja; na jaren van dikke vriendschap weten wij inmiddels niet beter, nietwaar? Wij zouden ons verbazen als iets eens soepel zou verlopen, beter nog: we zouden het niet eens leuk vinden!

's Morgens vertrokken we vroeg met gesmeerde broodjes en een volle tank. We hadden de auto van manlief gearresteerd, wel zo voordelig, die rijdt op gas. De “Witte” was net gekeurd, dus dat zat wel snor.
Alles liep op rolletjes, tot we al even op de autobahn reden en het noodweer losbrak. Het kwam met bakken uit de lucht! Die Duitse wegen zijn toch zo geweldig? Wij weten nu wel beter; we belandden van de ene aquaplanning in de andere en zagen geen hand meer voor ogen.
Toen we gepasseerd werden door een mede-weggebruiker, kregen we een enorme vloedgolf over ons heen, doodeng!!
Dat werd niet gewaardeerd door de “Witte”, want die besloot ermee op de houden, midden op de snelweg. Toen kregen we het toch wel erg benauwd!
Overschakelen op benzine bood ook geen soelaas, want veel harder dan 40 kilometer per uur kwamen we niet vooruit. Gelukkig konden we snel een Ausfahrt pakken en maakten we dat we wegkwamen van de snelweg.
Na wat heen- en weer schakelen tussen benzine en gas, kwamen we weer op gang. Maar weer die snelweg op? No way! We besloten daar even mee te wachten en eerst maar eens te tanken.
Dat viel ook nog lang niet mee! Waar is een lpg station als hem nodig hebt????
Na veel zoeken en wat navraag is dat uiteindelijk gelukt.
Manlief had uitgelegd hoe dat in z'n werk gaat, dus dat moest lukken.
Niet dus; op geen enkele manier kregen we de slang gekoppeld aan de tank. Toen herinnerde ik me
van ons laatste uitstapje naar België, dat je daar een verloopstukje voor nodig hebt.
Ik zou die taak op me nemen, maar hoe heet zo'n geval in goed Duits? Geen idee, dus in mijn beste “steenkolen-Duits” maar uitgelegd dat we wel wat hilfe konden gebruiken.
En die kregen we, dus dat was ook weer opgelost.
Weer op pad, toch maar weer de bahn op, dat ging toch wat sneller.
Tot we, eenmaal weer vol goede moed, te horen kregen van de dame in de Tomtom, dat we over 400 meter linksaf moesten. Tuurlijk, midden op de snelweg?
Even later verkondigde ze dat we moesten omkeren. Oei! Ineens hadden we geen route meer, en nu?
We waren zo slim om geen kaart of een printje van de route mee te nemen, dus we hadden geen flauw idee waar we waren. Dat was ook weer zo'n “slappe lach moment”.
Gelukkig is dat onze redding, wij raken (bijna) nooit in paniek, maar kunnen overal smakelijk om gieren.
Uiteindelijk zijn we op plaats van bestemming aangekomen, al hebben we er wat langer over gegaan dan de gemiddelde mens. Maar wat geeft dat?

De volgende dag hebben we een fantastische en leerzame dag gehad. Wat waren we onder de indruk van kamp Buchenwald!! Dan wordt je toch behoorlijk met je neus op de feiten gedrukt.
Wat een gruwelijke dingen hebben zich daar afgespeeld.....

Op de terugweg, een dag later, hadden we nog even een stuntel-moment met tanken, omdat ik het verkeerde verloopstukje in de tankingang had gedraaid en wij hem er met geen mogelijkheid er weer niet uit kregen. Uiteindelijk stonden er zes man bij de “Witte”, om het geval uit zijn benarde positie te bevrijden. Toen de brave man zag dat het om 8 liter gas ging, zag het je hem denken: “Weiber....”

Lieve vriendin, bedankt voor een heerlijk weekend: ik heb er van genoten!!!!

Knuf,

An.

« Terug naar overzicht