Kerstverhaal Anoniem

Kerst; zalig of ellende?

Eindelijk waren al mijn belemmeringen om een goed kerstdiner neer te zetten opgeheven. Jarenlang maar wat aangemodderd en centjes opzij gelegd om toch eindelijk die droom te verwezenlijken. Een echte 'professionele' keuken.

Eindelijk was het zover; de oude keuken met al zijn belemmeringen was gerenoveerd en er was ruimte om te werken. Nu zou geen enkel kerstfeest meer worden verknald door Murphy-achtige samenlopen van omstandigheden, om het maar even kort te omschrijven.

Ik kende Murphy natuurlijk al veel langer, want die was kind aan huis bij mij en mijn oude, kleine en belachelijk inefficiënte keuken. Je kent hem ook wel, want hij komt altijd op bezoek al het niet uitkomt, terwijl je feitelijk wist dat ie eraan kwam. Hoe het kan weet ik niet, maar het gebeurt en zal blijven gebeuren, hoe goed je ook bent voorbereid.

Afijn, om weer terug te keren naar het begin, die eerste keer dat ik het kerstdiner verzorgde en dat de pan met soep van het fornuisrooster gleed en een deel van de soep royaal in de thermostaatopening van de huishoudfriteuse verdween. Beetje stress, maar...een nieuwe zekering en de friteuse naar de mallemoer. Slechts een minuutje of 10 - 15 naar de Fillistijnen door zo'n akkefietje.

Waar blijft ie nou met zijn geweldige schotels?

Geleerd van de vorige keer had ik de zaken het jaar daarop wat beter georganiseerd.

Maar wat je denkt dat je zelf goed onder controle hebt kan wel eens door anderen compleet worden doorkruist.

Alle gasten zitten aan tafel en genieten van een goed glas wijn en hun eerste gerecht. Dan plotseling is er duisternis. Geen soep in de frituur, deze keer dus geen paniek. Slechte zekering of een beetje teveel belasting op het electriciteitsnet door alle apparatuur die aanstaat. Ja, dat zal wel; welke zekering dan, en waar ligt dat doosje reservepatronen ook al weer? “Ik ben onschuldig”, roep ik dan maar, in de hoop om zo snel mogelijk weer licht in de duisternis te kunnen verschaffen.

Het toeval werkte in mijn voordeel. Het was Kerst en op tafel brandden de kaarsen en dat maakte het eigenlijk wel romantischer. Niet voor mij in de keuken, mooi niet want daar was ook geen licht. Sterker nog, er was nergens licht. Hoe kan dat nou, dat is nog nooit gebeurd en moet dat nou net met de Kerst!? Snel buiten gekeken of iedereen (de straat) ook geen licht had. Wel dus.

Gelukkig heb ik ook nog wat kennis van electra en kwam ik er al spoedig achter dat de hoofdzekering eruit lag.

In nood dan maar de electriciteitsleverancier gebeld en met 10 minuten kwam er een servicemonteur. Dat kon nog in die tijd. Maar misschien weet je wel dat je zoiets zelf kunt oplossen in noodsituaties, maar dan moet je wel eerst het ‘loodje’ verbreken en trouwens, je hebt niet eens zo’n zware zekering in huis. Nu wel dus!

Die monteur, zo chagrijnig als maar kon, omdat die ook van de etenspot was gerukt, kwam, zag en was met 5 minuten weer weg. De oorzaak had hij tevens snel aan de oppervlakte: mijn vrouw had én de wasmachine én de wasdroger tegelijk aangezet en ik in de keuken alle apparatuur die ik maar kon aanzetten. Kaboem!!

Verder ging het wel redelijk met de jaren erna. Af en toe wat gehannes met gerechten van recepturen die je al kende maar nog nooit had uitgeprobeerd.

Ja, dat doe ik wel even, dat is een fluitje van een cent.

Die recepten waren wel goed, maar Murphy moest dan weer zonodig langskomen.

Temperatuur niet goed ingesteld…vergeten…de oven stond toch al een half uur warm? Of een ingrediënt vergeten waardoor het ‘zaakje’ niet bij elkaar blijft en meer van dat soort dingen. Improviseren kon ik al en anders had ik het toen wel uitgevonden.

Dan ben je na een aantal goede Kerstdiners het mannetje en denk je dat er niets meer mis kan gaan. Veel gasten, dan maar beter op zeker spelen en dat soort dingen. Geen experimenten meer en nu als een speer het Kerstdiner eruit en zelf ook tijd om mee te genieten.

En toen kwam de grootste fout en blunder van al mijn Kerstdiners.

Altijd alles in orde voor de gasten. Genoeg ruimte om te zitten was wel niet altijd een optie. Als we met velen waren werd er wat geschoven net zolang totdat iedereen een plekje had. Dat maakte het alleen nog maar gezelliger met al die kaarsen aan en een prettig Kerstachtergrondmuziekje; prima. Dit wordt een magnifieke avond.

Dan zwaait de deur open en komen er drie mensen binnen. Wat? Wie zijn dat en waren die ook uitgenodigd? Jazeker wel, zeiden die gasten en zij waren naar later bleek de eersten die op mijn uitnodiging hadden gereageerd. En nu heb ik geen plaats voor ze…oh wat een afgang. Wat we ook probeerden, het had geen nut om er nog wat stoelen bij te zetten. De gasten woedend naar huis.

Er was geen plaats meer over………….in mijn restaurant.

Omdat dit een hele grote blunder is voor een restaurateur/Chefkok plaats ik dit verhaal zonder naam, welke wel bekend is bij de redactie van KookJij.

Wij hebben geprobeerd de gasten enige genoegdoening te geven, hoewel wij beseffen dat je een situatie als deze nooit kunt goedmaken.

Daarom is het ook zo’n geweldig drama.

Fijne Kerstdagen allemaal en een beter nieuwjaar!

« Terug naar overzicht