Kerstverhaal van Jan Braun

Elk jaar weer die vraag: "En wat eten we 1e Kerstdag...". Zo ook een paar jaar geleden, waarop mijn dochter antwoordde: "Laten we dit jaar eens wat anders doen, pa. Laten we samen eens een echte sushi maaltijd verzorgen."

Haar opmerking kwam voort uit het feit dat zij in alle grote steden wel een sushibar weet te vinden en die over het algemeen hogelijk weet te waarderen. En eenmaal heeft ze mij weten te overtuigen dat dit een perfecte manier is om je lekkere honger te stillen.

Dus hebben wij ons verdiept in de kunst van sushi rollen. Sushi materiaal zat niet in het keukenarsenaal, zodat er driftig ingekocht moest worden: speciale sushi rijst, een bamboe matje om te rollen, nori velletjes, wasabi, komkommer en natuurlijk mooie verse vis om het geheel traditioneel en in stijl te houden.

Nou vieren wij altijd Kerst met een aantal familieleden, dat jaar waren we met z'n achten en dat betekent....heel veel sushi rolletjes.

Na enige mislukkingen lukte het uiteindelijk toch vrij aardig om heel acceptabele sushi te voorschijn te toveren. Tevreden over het resultaat waren mijn dochter en ik in de stellige overtuiging dat ons niet anders dan complimenten zouden worden gemaakt over deze culinaire prestatie van formaat.

Helaas, van mijn vrouw wisten we dat ze de sushi een bepekte eer zou aandoen om "onzen wille", maar dat de overige vijf gasten na 1 sushi hapje het voor gezien zouden houden, hadden wij niet ingecalculeerd. Je begrijpt het al, mijn dochter en ik hebben nog nooit zoveel sushi op ons bord gehad als die Kerst.

Al met al een ervaring rijker en een illusie armer.

« Terug naar overzicht