Kerstverhaal van Wil van Duijn

Na veel zeuren zijn we eindelijk bij elkaar bij mijn ouders met de kerst. Mijn broer, zus en ik met onze verkering toen in die tijd .(we waren heel jong het huis uit alle drie.)

Toen de vraag; wat gaan we eten. Mijn moeder die geheel niet koken kan, het trok ons niet aan om groenten te eten. Wij wilden ook wel iets lekkers eten met de kerst. Want spruiten die 's morgens om 9 uur werden gekookt en dan bruin uit de pan kwamen die tijd hadden we gehad. En inmiddels wisten we dat spruitjes groen hoorden te zijn als ze gekookt waren.

Dus besloten we dat we zouden gaan gourmetten, daar kan weinig mis mee gaan. Alleen mijn ouders hadden er nog nooit van gehoord. Ik spreek van dik 30 jaar geleden.

Na dat wij de boodschappen hadden gedaan, dachten wij; er kan nu niets meer mis gaan.

Ma had netjes de tafel gedekt. Dit werd alleen gedaan met hoogtij dagen. Branders gevuld met spiritus. En ja hoor, daar ging wat over het tafellaken. Niks zeggen tegen ma.

Vlammetje erbij. En voor dat we het wisten stond de boel in de fik op de tafel. Ma gillen: “help brand!” en liep door het huis te gillen: “daar gaat mijn kostelijke tafellaken”!

Gelukkig was vader alert en was de brand snel weer onder controle. De tafel werd weer opnieuw gedekt (nu met een oud tafellaken)en moeder zat met angst en beven achter het stelletje. En wij kinderen genoten van ons zelf gebakken eten. Ma maar vragen:”hoe moet je dit bakken en wat zijn dat voor dingen.” (paprika, champignons, etc.). Op het einde had mijn broer nog een verrassing .

Hij zorgde nog voor iets lekkers aan tafel. En dat kon ook op de gourmet, flamberen, de drank werd te voorschijn getoverd. En ma moest het ijs uit het vriesvakje halen.

Dus wij allen gespannen kijken hoe hij dit ging doen. Ik weet nog niet wat er gebeurde, maar er was vlam in het pannetje. Mijn broer verbrandde zijn handen en liet het pannetje los. Tafellaken vatte vlam. Moeder weer in paniek, en maar roepen: “dit is de laatste keer dat wij dit eten”! En weer een tafellaken naar de knoppen, overal brandgaten.

Mijn moeder heeft voet bij stuk gehouden; er werd nooit meer gegourmet thuis .

« Terug naar overzicht