Koffie 3 (slot)

Als ze op het bankje bij de koffieautomaat heeft plaatsgenomen, ziet ze geen automaat meer. Er liggen wel pakken soep en wc-papier in de aanbieding. Het is precies de tijd die de aardige man gisteren heeft voorgesteld. Hij had een verrassing.

En daar komt hij aanlopen, met een boodschappentas. Hij komt naast haar zitten. Uit zijn tas komt een thermoskan te voorschijn. Ze kan er wel om grinniken.

‘Hebben wij koffie of niet!’ grijnst hij triomfantelijk en plaatst twee sierlijke kopjes tussen hen in. Voor de ogen van de passerende klanten schenkt hij voorzichtig in.

‘En...’ grijnst hij van oor tot oor: ‘dan dit nog...’ en haalt een platte flacon uit de tas en voegt aan elk bekertje een klein slokje toe en met een spuitbus slagroom zorgt hij voor een toefje. ‘Ietsepietsje rum, mevrouw! Heerlijk!’

Ze nemen beiden een eerste slok, genieten, en kijken naar de klanten die om de pakken soep en wc-papier zwermen. En dan komt er een keurige jongeman aanlopen. Strak in pak, een naambordje op zijn revers. Hij kijkt verbaasd naar de thermosfles en hun kopjes.

De aardige man kijkt hem monter aan. ‘Tja, als jullie klanten willen wegjagen door ze koffie te onthouden...’

Even staat de keurige jongeman met de mond vol tanden. Dít heeft hij niet gehad op de cursus bedrijfskunde. ‘Het werd ook een rommeltje,’ zegt hij verontschuldigend. ‘Maar dit...’ Hij kijkt hen ernstig aan.

‘Dit kan niet,’ zegt de aardige man begrijpend. ‘Maar het is voor één keer, dat begrijpt u wel.’

De jongeman kijkt zowaar opgelucht. ‘Vooruit dan maar,’ beslist hij en loopt weg.

‘Mevrouw,’ zegt de aardige man en komt naast haar zitten: ‘U hoort het! De volgende keer komt u gewoon bij míj koffie drinken. Met iets lekkers erbij, dat spreekt vanzelf.’

Ze grinnikt en nipt van haar koffie. Die is wel érg lekker! ‘Vooruit,’ beslist ze.

En glimlachend om dat vooruitzicht kijken ze vergenoegd rond.

Cor Snijders

« Terug naar overzicht