Limoncello

Italië, Garda. We lopen door een drukke, toeristische winkelstraat en zien overal de flessen Limoncello die ons uitnodigen eens een slok te nemen, wat hier en daar ook kan. We worden er verliefd op. We kopen een paar flessen. En die gaan mee terug naar Nederland. Daar lezen we ons verder in op het onderwerp via internet. Het is ook gewoon hier te koop. Gelukkig maar, want we hebben zo’n fles geprobeerd en dat was een heerlijke ervaring. Jammer dat we één fles weg moeten geven aan een bevriend echtpaar, dat hebben we beloofd. En zo spreken we fles twee aan die eigenlijk ook veel te vlug leeg raakt.
Op een avond komt dat echtpaar op visite. Wij geven trots de fles en vertellen dat we al een paar flessen hebben opgemaakt en dat het echt lekker is. En de fles die we geven komt helemaal uit Italië en dus niet van zomaar een slijter uit de buurt!
Een paar dagen later wordt er opgebeld. Het is de vrouw van het bevriende echtpaar. We praten zoals gewoonlijk over koetjes en kalfjes. En dan meldt ze terloops dat ze die fles heeft opengemaakt, er aan heeft geroken, er goed naar heeft gekeken en het toen de inhoud subiet in de gootsteen heeft geflikkerd. Het was gewoon niet goed!
We waren doodstil na die woorden en hebben niets gezegd. Veel later hebben we gewoon een glaasje gedronken. Want soms is het onbegrijpelijke onvatbaar voor woorden.

Cor Snijders

« Terug naar overzicht