Missen.

Ha die Nic,

Ach ja, het is maar goed dat wij in zo'n beschaafd landje wonen.
Controles te over; al moet je jezelf ook goed in de gaten houden, natuurlijk.
Zo “liep” ik vorige week tegen een kwaaltje aan. Een vreselijk zere poot! Van nature ben ik geen piepert en heb een behoorlijk hoge pijngrens, maar dit was tè naar voor woorden.
Ik kon me nog nét met enig gestrompel voortbewegen, maar echt vaart zat er niet in.
Toch maar even bij de arts op bezoek gegaan. Conclusie: een ontstoken peesschede.
“Hoe kom je daar nou weer aan?”; hoor ik je denken. Het belangrijkste voor mij is: hoe kom je er weer af?? Maar met wat ontstekingsremmers lijkt het al wat beter te gaan, dus ik hoop op korte termijn weer als een hinde door het leven te huppelen.
Niks voor mij, die beperkingen. Word ik onrustig van.

Vanmorgen ervoer ik een ander soort pijn, hartenpijn.
Mijn lieve dochter, zó ver weg! Vijftienduizend kilometer is niet bepaald om de hoek. En dan gaat de telefoon......
Kindlief heeft een klein dipje, getver. Zo ver weg en moederziel alleen. (Buiten die andere ruim twintig miljoen inwoners, dan.) Maar dat wil je niet, een ietwat verdrietig kind aan de phone. Je kan niet even in je mobiel springen om haar te knuffelen en troosten. Nét te ver.
Gelukkig hebben we skype en internet, dat scheelt. Maar toch?
Gelukkig kreeg ik haar weer snel aan het lachen en heb haar beloofd om wat onderzoek te doen naar leuke en mooie verblijfplaatsen in het verre Austalië.
Het is maar voor een maand, maar wij zijn nu eenmaal van die moeders die hun kinderen lekker dichtbij willen hebben.
Be-moe-de-ren heet dat.
Terwijl ze nu toch al de volwassenheid bereikt hebben. Maar ach, het is en blijft je kind, nietwaar?

Nu de Sint weer in het land is, ga ik maar eens snel aan de slag met het bedenken van wat leuke kadootjes. Heb jij al plannen voor pakjesavond?
Wij doen er niet zo heel veel aan, gewoon een gezellig samenzijn met wat kleins en een lekker maal.
Kerst vieren we wel groots. Een grote boom, uitgezocht in het bos en bergen kleine kadootjes eronder. Ik heb er al zin in!
Nu nog even de komende kerstprijsvraag afronden voor onze KookJij gebruikers, want die komt er weer aan!

Dus, lieve vriendin, ik heb de komende tijd gewoon geen zin en tijd in zogenaamde kwaaltjes!
Ik kan ze missen als kiespijn!
Er is genoeg te doen, denk ik zo.
Tot zaterdag bij de lunch!

Liefs,

An.

« Terug naar overzicht