NEE

‘Het leven kent vele vraagstukken. En dan vergeten we even alle… ‘

De liefste zit me aan te kijken, alsof hij ieder moment 112 kan gaan bellen.
‘Wat zit jij nou voor onzin uit te kramen.’
‘Eh… nou… Anna heeft gevraagd of ik iets wilde schrijven voor haar kooksite, dus ik dacht…’
‘En weet ze ook waaraan ze begint?’ vraagt ie bezorgd. ‘Jij in ieder geval niet. Wat zit je nou te zwammen over vraagstukken, als je iets voor een kooksite wilt schrijven’
‘Ja, maar het moest eindigen in iets met mayonaise.’

‘O jee. Iets met mayonaise. Je bedoelt Dat Van Die Mayonaise…’
‘Ja.’
‘Die tube mayonaise. Die bij die grootouders van…’
‘ja.’
‘Waar je gelijk niet meer mocht komen’
‘Eh…’

Waar ben ik ook weer aan begonnen. Ik weet dat ik het niet had moeten doen, maar ik doe het nou eenmaal altijd. Ze zeggen dat het in je genen zit. Nu zit er wel meer in mijn genen, maar dat hou ik meestal in bedwang.
Zo'n klein woordje. drie letters maar….Gewoon… n e e. Waarom heb ik er geen fijne smoes tegenaan gegooid: je wilt wel iets schrijven, maar je kan zoiets niet, of gewoon geen tijd (verzin gewoon 4 jonge kinders, 5 honden, een handje kippen en een lastige schoonmoeder… dat werkt altijd…)
Maar wat doe ik? Ik loop rood aan, hoest en proest en denk: 'nééééééé', en zeg stralend - terwijl ik weet dat ik m’n ondergang tegemoet dender:
'Ja., leuk'.

En nou zit ik dus met de gebakken peren. En dat weet de Liefste ook, want die kent zijn pappenheimer.
‘En jij denkt dat Anna dat ook leuk vindt.’
‘Toch niet zo’n goed plan? Zal ik dan maar over de Smoothies beginnen?’
“De Smoothies’ Je bedoelt van die keer, dat je voor het eerst….’ De Liefste zit alweer te huilen van het lachen. ‘Schrijf dan gelijk van die doperwten’, kraait hij vrolijk.
‘Hm.. laat maar, ik vraag wel aan Anna, wat zij er van vindt.
Misschien dat ze zich nog bedenkt. Dat ze beter geen column van me plaatst.

Dan gaat zo’n site er weer een stuk beter uitzien.

Karin de Groot

« Terug naar overzicht