Ode aan de Paddentrek

Wij trekken,ja, wij gooien alle remmen los,

op de openbare weg en door ‘t donkere bos,

trekken wij langs pad en over autowegen;

Elk voorjaar trekken wij er op los als gekken,

wij willen de vrouwtjes o zo graag ontdekken.

Met een blik oneindig zijn we druk in de weer,

letten daarbij niet goed op het andere verkeer.

We liggen vast op koers, niemand houdt ons tegen,

We zitten heus niet om een goed gesprek verlegen.

Geen meter of geen stap doen wij op zij:

dat moeten anderen maar doen, niet wij!

Wie weet, komen we er ons vrouwenpadje tegen!

Op weg naar de vrouwen zien we geen gevaren.

We trekken aan de touwtjes, willen enkel paren.

En halen we wij eindelijk ‘ t begeerde doel,

Dan gaan we beesten, wordt ‘t een wilde boel.

Tenslotte is het maar een korte vreugd,

en vraag je je af:’ is dat gedoe het nou,

in de modder hier met die paddenvrouw,

had ik me daar nu thuis zo op verheugd……’

« Terug naar overzicht