Pannenkoeken

We gaan naar het pannenkoekenhuis. En dan weet ik al welke pannenkoek ik wil. De jachtpannenkoek. Heerlijk! Een dubbelgeklapte pannenkoek met een heerlijk sausje binnenin, een klein stukje vlees en een halve perzik er bovenop. Je krijgt er rauwkost bij. Eenmaal binnen is het gezellig en zitten we al snel met een drankje voor onze neus en krijgen we het menu. Als ik voor de aardigheid dat menu doorblader, mis ik mijn jachtpannenkoek. Dat ding is toch niet uit het menu verdwenen? Wat moet ik dan kiezen? Mijn vrouw heeft al een keuze gemaakt maar ik kom er niet uit. ‘Hij staat er niet meer in,’ zeg ik wanhopig. Zij kijkt nog eens in haar menu. ‘Hier zie ik hem wel!’

Ik leg opgelucht beide menu’s naast elkaar en merk dat er in mijn menu twee pagina’s ontbreken. Als het meisje de bestelling opneemt maak ik hier melding van. Ze kijkt er aandachtig naar. ‘Nou,’ zegt ze, ‘dat zal ik dan even melden. Raar hoor!’

Wat later komen de pannenkoeken en wordt het smullen. Als de pannenkoeken op zijn en de maaltijd met ijs toe is afgerond vraag ik me toch af hoe dat nou kan, zo’n verschil in menu’s. En doen ze daar nou wat aan? De volgende keer ga ik er op letten. Misschien was het maar één afwijkend menu: maar ik kreeg er hartkloppingen van. Want wat is het leven nou zonder een jachtpannenkoek op zijn tijd?

Cor Snijders

« Terug naar overzicht