Prijsvraag inzending door Dorry Hertog (nr 3)

Vertwijfeld kijkt Marc van de boardingpas in zijn
hand naar het bord boven zijn hoofd.
“KL-517 now boarding” leest hij. Het flitst door zijn
hoofd: ”Wat nu?” Zijn bagage is al in
het vliegtuig, het kostbare kleine pakje goed weggestopt…

Op een halve dag vliegen bij Marc vandaan kijkt Anita
op haar horloge. Het vliegtuig kan elk moment opstijgen.
Ze glimlacht: “Met kerst zal hij hier zijn, alle ingrediënten
voor de kerstmaaltijd heb ik al in huis.”

Zijn gevoel zegt hem niet in te stappen, zo'n sterke intuitie heeft hij nog nooit gehad, hij weet er ook niet goed raad mee. Als hij niet instapt dan komt hij niet op tijd voor het kerstdiner waar Anita zo haar best op heeft gedaan. Zijn Anita kan als geen ander van Kerst een waar feest maken zodat iedereen zich op zijn gemak voelt en vooral thuis. Marc zucht. Over de bagage zit hij niet zo in maar het pakje...

Hij kan opbellen en zeggen tegen Anita dat hij te ziek is om te vliegen maar dan maakt ze zich dodelijk ongerust. Hij kan ook niet zeggen dat zijn intuitie zegt om niet in te stappen, ze zou het niet begrijpen. Hij wel, hij heeft al eerder het gevoel gehad en toen niet geluisterd. Dat werd hem bijna fataal. Hij heeft het nooit verteld aan Anita. Anita weet alleen dat hij jaren geleden, voordat hij Anita kende, een ernstig auto ongeluk gehad. Hij reed toen met een collega naar huis, carpoolen heette dat. Hij heeft toen niet geluisterd naar zijn gevoel, herkende het niet echt. Nu wel maar nu is de situatie zo verschrikkelijk ingewikkeld. Of toch niet? Als er niets gebeurd en hij blijft achter, dan komt het pakje later wel, dat kan hij altijd later ophalen, de aardigheid van de Kerst verrassing is dan weg maar...

Foei hij heeft het er warm van gekregen. Hij hoort de omroepstem van het vliegveld zijn vlucht omroepen "KL-517 boarding now" will mister M.Y. Cook as soon as possible go to the desk of fligth KL-517, destination Amsterdam. Als verdoofd staart Marc voor zich uit. Als hij voor de tweede keer wordt omgeroepen staat hij als een slaapwandelaar op en begeeft zich naar de boarding desk van uitgang 31. De steward kijkt hem aan en vraagt om zijn papieren. "Voelt u zich wel goed sir", vraagt hij. Alsof hij op de automatische piloot staat knikt Marc.

Hij gaat het vliegtuig in en neemt plaats op stoel 31a. Zodra iedereen plaats heeft genomen worden de deuren gesloten en als de stewardes haar verhaal wil afsteken krijgt ze een seintje. Ze gaat de cockpit in en als ze even later terug komt kijkt ze zorgelijk. Helaas, zo verteld ze, moeten ze allemaal weer uitstappen, er is een technisch mankement gevonden van dien aard dat ze genoodzaakt zijn over te stappen in een ander vliegtuig. Echter dat gaat enige uren duren. De passagiers stappen uit en worden van versnaperingen voorzien. Marc pakt, bijna opgelucht, zijn mobiel en belt naar huis om Anita op de hoogte te brengen. Gelukkig ze pakt het goed op, er is immers niets aan te doen zegt ze. Als je maar veilig thuis komt dat is het voornaamste. Peinzend sluit Marc zijn mobiel, zou dit zijn ongeruste gevoel zijn geweest?

Een aantal uren later kunnen ze aan boord van een ander toestel en na anderhalf uur landen ze veilig op Schiphol. Marc is nog nooit zo blij geweest als op deze dag, hij voelt een diep dankbaar geluk. Als hij zijn bagage van de band pakt grinnikt hij, ze moest eens weten. Hij heeft zelf al zoveel voorpret gehad. In de auto zet hij het volume op 10 en zingt keihard mee met de muziek van ABBA, "mama mia", here we come again....

Thuis gooit hij de deur open en zijn stem schalt door het huis "Anita, Anita". Ze stort zich in zijn armen, ze straalt, hij draait haar in het rond, prachtig ziet ze eruit, zijn Anita. Hij loopt naar boven en zet zijn koffer in een hoek van de slaapkamer en pakt zijn pakje eruit. Samen eten ze aan de mooi gedekte tafel van heerlijke gerechten. Ja, zijn meisje kan goed koken. Anita zegt weleens als ik jou niet had en mijn KookJij website dan zag mijn leven er een stuk saaier uit. Als ze klaar zijn en aan de koffie zitten, nog steeds aan de mooi gedekte tafel, staat hij op, loopt om de tafel heen en legt het kostbare pakje in de hand van zijn meisje.

Ze kijkt hem schalks aan, "wat is dat", vraagt ze. Ze maakt het pakje voorzichtig open, er zit en doosje in, als ze het doosje opent valt er een papiertje uit. Ze vouwt het papiertje open en leest wat er op staat. Met een kreet vliegt ze omhoog van haar stoel. "Echt", roept ze "is dit echt". Op het papiertje staat haar droomhuis, nee, hun droomhuis. Marc knikt, ik heb het gekocht en al die tijd moest ik mijn mond houden, ik wilde je het persé met Kerst geven. Marc zakt op een knie, pakt de hand van Anita, die nog steeds met open mond staat, en zegt "Anita wil je met mij trouwen".
"Ja, ja, ,ja", roept ze. Marc pakt uit de zak van zijn colbert nog een doosje met daarin een prachtige ring die hij speciaal heeft laten maken. Nu is zijn geluk compleet.

Dorry Hertog

Mede mogelijk gemaakt door Food & Fun

« Terug naar overzicht