Prijsvraag inzending door Noortje Coremans WINNAAR!

Hieronder het winnende verhaal van Noortje Coremans, waarmee ze de pizzartette heeft gewonnen! Van harte gefeliciteerd Noortje!!

Vertwijfeld kijkt Marc van de boardingpas in zijn
hand naar het bord boven zijn hoofd.
“KL-517 now boarding” leest hij. Het flitst door zijn
hoofd: ”Wat nu?” Zijn bagage is al in
het vliegtuig, het kostbare kleine pakje goed weggestopt…

Op een halve dag vliegen bij Marc vandaan kijkt Anita
op haar horloge. Het vliegtuig kan elk moment opstijgen.
Ze glimlacht: “Met kerst zal hij hier zijn, alle ingrediënten
voor de kerstmaaltijd heb ik al in huis.” "

Het zweet breekt Marc uit. Is dit wel een goed idee, wat zal Anita ervan denken, wat als het pakje verloren raakt, wat als..., wat als... Marc schudt zijn hoofd en daarmee zijn zorgen weg. Hij ademt diep in en uit en neemt een besluit.

Ondertussen zit Anita aan de keukentafel met een tas koffie. Het is zo bijzonder dat Marc, na een half jaar in Afghanistan gestationeerd te zijn, terug naar huis komt en dit juist op kerstavond. Speciaal voor deze gelegenheid heeft ze haar mooiste jurk klaargelegd en zelf nieuwe lingerie gekocht. Ze nipt van haar koffie en denkt terug aan de dag dat ze afscheid hebben genomen. Zij had een stukje van haar goudblonde haren geknipt en in een klein doorschijnend hangertje laten stoppen. Hij had haar een replica bezorgd van zijn metalen plaatje. Dat laatste had ze nu al 6 maanden onafgebroken gedragen. Wat waren het 6 slopende maanden geweest. Ook al waren ze nu al 5 jaar samen, de liefde was nog groot ondanks dat ze vorig jaar het nieuws kregen dat Anita onvruchtbaar was. Dat had hen dichter bij elkaar gebracht, waardoor het vertrek extra pijnlijk was. Stomme oorlog in Afghanistan ook, heeft ze wel 1000x gedacht. Maar ze schrok er ook langs de andere kant van hoe goed hun liefde voor elkaar stand had gehouden. Ze had tijdens hun laatste telefoongesprek het verlangen naar elkaar gevoeld. Ze moest toegeven dat de afstand haar had doen beseffen dat hij de ware is.

Marc stapt verder naar de balie en geeft met een bescheiden glimlach zijn boardingpas af. Hij hoort de vrouw nog zeggen good journey en stapt dan richting vliegtuig. Eens hij zijn stoel gevonden heeft, laat hij zich ploffen in de zetel. Hij voelt zich schuldig dat hij zo gelogen heeft tegen Anita, terwijl zij niets anders deed dan uitkijken naar de dag dat hij terug kwam. Maar hij moest deze extra trip maken en hopelijk zou ook zij begrijpen waarom. Zijn hart ging weer te keer: wat als..., wat als... Opnieuw schudt hij met zijn hoofd en vraagt de stewardess of ze hem wat te drinken kan brengen. Hij moet dringend zijn zenuwen bedaard zien te krijgen. Enkelen keken al argwanend naar hem. Vandaag de dag moet je een beetje oppassen in een vliegtuig. Hij besloot om zich te concentreren op de film die ze gingen draaien.

Anita is ondertussen druk bezig in de keuken alles klaar te maken voor het feestmaal. Ze heeft een traditionele maaltijd gekozen, want dat zal hem wel smaken na al die maanden soldateneten. Gevulde kalkoen met aardappelkrokketjes. Ze kijkt nog eens naar de klok: pff nog 6 uren voor hij aankomt. Ze belt nog eens naar zijn ouders om er zeker van te zijn dat ze Marc gaan halen aan de luchthaven. Zelf kan ze hem niet ophalen, want ze wil hem het liefst thuis opwachten samen met het kerstdiner en de familie. Wat zal dat een verrassing zijn: hij denkt namelijk dat ze gezellig met z'n tweetjes zullen dineren in het restaurant waar ze voor het eerst samen zijn gaan eten.

ping. ha, de landing wordt ingezet: eindelijk. Wat gaat de tijd toch zo traag. Nog even en hij zou Anita terug zien. Hij verplichtte zichzelf niet alle doemscenario's voor ogen te halen als ze te horen kreeg wat hij had gedaan. Nog even werden Marc's zenuwen op de proef gesteld, maar toen landde het vliegtuig eindelijk. Eens hij van het vliegtuig af was, vond hij gelukkig snel zijn bagage en zocht tussen de menigte naar Anita. En toen... zijn hart bleef even stilstaan: hij zag helemaal geen Anita, maar zijn ouders. Oei, oei dat kon geen goed nieuws zijn: had hij de signalen tijdens het laatste gesprek verkeerd begrepen? Hij raapte zijn moed bij elkaar en stapte op zijn ouders af. Die waren dolgelukkig hem te zien en zijn opluchting was groot toen ze zeiden dat alles in orde is met Anita, maar dat ze hen gevraagd had hem te komen halen omdat ze een verrassing voor hem heeft. In de auto stelden ze hem 101 vragen hoe het daar geweest was, of hij het niet te zwaar had gehad,... Het hielp hem om even zijn gedachten te verzetten.

Thuis aangekomen kon hij zijn ogen niet geloven: Anita stond daar in een prachtige nieuwe jurk met een ondeugende blik in haar ogen. Na een lange verwelkomskus, nam ze me mee naar binnen waar hij iedereen zag zitten. Hij kreeg de tranen in zijnogen en wist niet wat zeggen. Zijn moeder fluisterde in zijn oor: ga maar naar boven, neem een douche en trek het pak aan dat Anita voor je heeft klaargelegd op bed. Marc ging naar boven en onder de douche voelde hij de paniek weer naar boven borrelen. Dit was niet wat hij verwacht had, hij wilde het haar zeggen terwijl ze samen, alleen, waren. Kon hij het maken om het te vertellen met al die mensen erbij? Hij schraapte al zijn moed bij elkaar en besloot het voor heel de familie te zeggen !

Anita voelde dat Marc zenuwachtig was, maar waarom toch? Ach het zal wel de overrompeling zijn en ze begon met het ontkurken van de champagneflessen. Toen de glazen bijna allemaal gevuld waren kwam Marc naar beneden. Ze glimlachte: daar mijn droomman. Ze gaf Marc ook een glas en keek hem stomverbaasd aan toen hij het woord vroeg: hij is normaal gezien helemaal geen speecher. Hij begon te vertellen en het werd muisstil in de kamer: hij vertelde over de oorlog en de gruwel die hij gezien had. Maar ook over de hoop die de mensen daar koesteren. Toen nam hij een doos en vertelde dat wat hierin zijn droom zit die hij hopelijk met Anita kan delen. Hij keek naar Anita en zag dat ze schrok. Hij riep Anita bij zich en vroeg haar de doos te openen. Anita keek hem zenuwachtig aan, maar deed wat hij vroeg. Ze hield haar adem in en keek in de doos. Ze was even in de war: ze zag een sleutel, wat foto's van wat gebouwen en wat papieren. Vertwijfeld keek ze hem aan. En toen begon hij zijn droom te vertellen: hij had kennis gemaakt met de bevolking en wou hen helpen. Hij wilde, samen met Anita, een weeshuis oprichten en ervoor zorgen dat alle kinderen voedsel, kledij en scholing kregen. Hij was speciaal wat langer gebleven om de laatste zaken in orde te brengen, waardoor het gebouw en hun nieuwe huis zo goed als af waren. De tranen rolden over Anita's gezicht. Toen hij klaar was met zijn verhaal keken ze elkaar aan en vlogen in elkaars armen. Het enige wat Anita nog zei was: ja.

Noortje Coremans


Wij hebben een top 5 samengesteld van de inzendingen. De overige 4 die erg goed zijn, maar het net niet hebben gehaald, zijn hieronder te lezen:

Nummer 5 door Germa van Os


Mede mogelijk gemaakt door Food & Fun

« Terug naar overzicht