Rabarber

Veel mensen herinneren zich de zure stengels van rabarber uit de achtertuin bij hun ouders omdat ze er van snoepten. En misschien ook van de aardbeien, peultjes, wortels en radijs. Wat een lekkernijen toen.

Nu moet je er voor naar de groenteboer.

Als je doorvraagt bij kennissen kom je tal van merkwaardige feiten te weten die met de bereiding van rabarber te maken hebben. Mijn buurvrouw vroeger, gooide er oud brood doorheen om gekookte rabarber wat steviger te maken. Maar ze deed ook Buisman in de jus om die lekker bruin te krijgen. Van mijn moeder weet ik alleen dat er veel suiker doorheen ging. Kennissen die ik erover spreek vinden het een dessert. Ze kijken vreemd op als ik zeg dat wij het als groente gebruiken. Nieuwe aardappels, lekker lapje vlees, rabarber, alle smaken bij elkaar! Op verjaardagen schudt de een meewarig het hoofd en blijft het als een toetje zien, de ander zweert erbij dat het een hoofdgerecht is. Maar er is niemand die er verder dan suiker en kaneel nog meer aan toevoegt. Als je het een nachtje in de koelkast laat staan, wordt het vanzelf wat dikker en kan het de volgende dag gemakkelijk op je boterham of beschuit. Net jam uit een potje, erg lekker. En een fris schaaltje rabarber in de zon doet het ook goed. Vooruit, je kunt het ook in je ijs gooien. En het is natuurlijk lekker snel klaar. Wel even in de gaten houden of er nog voldoende water in de pan zit. Want een aangebrande pan door de rabarber is lastig schoon te krijgen. En op tafel even een poosje laten afkoelen. Dan is rabarber op z’n lekkerst.

Maar soms zou ik willen dat ik even maar in de tuin achter het ouderlijk huis kon snaaien. Even een stengel rabarber, wat worteltjes, een paar aardbeien en dan wegwezen. Want niet zo heel veel verderop waren de weilanden en de struiken, een eldorado voor opgroeiende kinderen. En daar, verborgen door struiken, at je alles op. En zoals het toen smaakte... Die tuin is nu een saaie weg, op die weilanden staat een school. Af en toe loop ik er wel eens langs, en als ik dan goed luister hoor ik die kinderen spelen!

Cor Snijders

« Terug naar overzicht