Tussen servet en tafellaken

Lieve An,

Ouder worden, tja......Het gekke is dat we allemaal wel oud willen worden, maar niet oud willen zijn. Want bij oud zijn horen een heleboel ongrijpbare zaken: kwaaltjes nemen toe, flexibiliteit neemt af. Je weet meer, maar snapt minder. De tijd gaat sneller, je lijf wordt trager.... Ouder worden is inderdaad raar. Ik heb soms werkelijk geen idee wat ik ermee moet.
Aan de ene kant wil je weer jonger zijn, aan de andere kant wil je meer vrije tijd en eigenlijk zo snel mogelijk met pensioen. Tenminste ik zou dat wel willen want ik wil nog zoveel....mijn bucketlist is nog heel erg lang. En de tijd vliegt.

Rome staat overigens ook op mijn to do-lijstje, dus dat staat! In vergelijking met die stad zijn wij nog twee jonge blommen, dus dat komt goed. Maar eerst nog naar dat leuke festival in augustus. Ik ben blij dat je mee gaat want het zag er naar uit dat ik de enige opoe zou zijn die daar rond zou lopen met die hele horde jongelingen die ons zullen vergezellen.

Oud worden is echt raar...en op onze leeftijd helemaal. Niet echt oud en ook niet jong, een soort post-pubertijd. Eerst tussen tafellaken en servet. Tenminste, dat dacht je, maar misschien zijn we tot nu toe nooit een tafellaken geworden.
Tussen servet en tafellaken?....l'histoire se répète....

Binnenkort dus maar eens kijken of Rome nog bestaat?

Groetjes,

Nic.

« Terug naar overzicht