Valentijn

Voor zover ik weet is mij met Valentijn
nooit iets overkomen, heb ik geen heup
gebroken, heeft niemand mij anoniem
haar liefde aangezegd; maar ik van mijn

kant, toegegeven, ben ook altijd inactief
gebleven. Hooguit in mijn stoutste dromen
bracht de post wel eens een mooie kaart of
zo’n hart op een stok versierd met rozen.

En dan nog! Wat is zo’n liefdesteken waard!
Dagenlang loop je je wanhopig af te vragen:
wie schept in vredesnaam zoveel behagen?
Is het soms die klasgenoot uit vroeger dagen.

Ach heden, hooguit in mijn wildste dromen
stond er soms een Cinderella op de stoep
die zei:’ ik ga vandaag lekker voor je koken
en schenk sprankelende wijn van Valentijn.’

Ze bereidde iets volgens valentijnsrecept
en als ze weer vertrok zou je nooit weten
welke aanbidster heerlijk met je zat te eten
want haar oogmasker had ze niet afgezet.


Stel al je geheime liefdes kregen allemaal de geest,
dat werd me dan toch een onvoorspelbaar feest:
kaarten bij de vleet, eurofleur en ontbijtservice
belden aan; op straat zag je pizzarunners elkaar slaan.

Nee , zover ik weet, ging Valentijn mijn deur voorbij,
is er nooit iets gepasseerd , heb ik mij niet bezeerd,
niet suf geprakkiseerd van wie heeft mij op het oog:
de pakketpost had helaas geen liefdesdrank voor mij.

« Terug naar overzicht