Vrouwen en navigatie.

Hoi Nic,

Je kent 'm vast, de definitie van navigatie: “Navigatie is de kunst van het plannen en volgen van een route om zich daarmee van de huidige positie naar de bestemming te verplaatsen.”
Nou, het plannen wil nog best lukken, vanuit de huidige positie ook, maar naar de bestemming verplaatsen, dat is een stuk lastiger. Ook wij hebben daar regelmatig mee te maken, nietwaar?
Enige tijd geleden gingen we op weg naar een fantastisch concert in het Gelredome. De heenreis ging prima. Terug toch een stukje lastiger. Bij vertrek was je ervan overtuigd dat we de goede richting uitgingen, en was je hooglijk verbaasd dat we na een half uur tuffen weer voor het concertgebouw stonden van waar we vertrokken waren. En dat is maar één voorbeeld.

Afgelopen zondag besloten dochterlief en ik een tourtje op de motor te maken, leuk!
Vertrek ging goed, volgens afspraak richting Harderwijk waar we heerlijk zouden genieten op een terrasje in het zonnetje.
Het volgen van de route werd al iets lastiger. De weg bij Zeewolde was opengebroken, dus we moesten via een omweg. Maar geen probleem, dochter had haar navigatie op de tank geplakt.
Ik volgde haar braaf, dat leek me zeer verstandig.
Ze is ook een opvallende verschijning; één meter tweeenvijftig op haar Shadow, strak in leren pak en een kinky helm met roze printen.
Bij een stoplicht dreigde ik haar even uit het oog te verliezen, maar een paar honderd meter verder kreeg ik haar weer in mijn vizier, dus even wat extra gas erop, vroem, vroem!
De reis ging weer goed, al vond ik de route die ze nam een tikkie vreemd. Maar goed, zoals ik al schreef: zij is het die navigeert, toch?
Toen ik een bord zag dat aangaf dat we nu richting Apeldoorn gingen, dacht ik nog dat de plannen enigszins zouden wijzigen, dat kan, nietwaar?
Op een goed moment viel mij iets vreemds op. Had ze nou toch leren zijtassen? Vond ze toch helemaal niks? Hè, da's raar!
Die helm zag er ook ineens héél anders uit; niks kinky, gewoon zwart. Oh, Oh!
Je raad het waarschijnlijk al: ik was al een half uur achter een vreemde dame aan het aantuffen!!!
Ik hoop niet dat iemand de blik op mijn gezicht gezien heeft.
Eerst een ietwat ontsteld, maar al snel moest ik erg lachen om mijn stupiditeit!!!
Gauw maar een berm ingevlogen om dochterlief te contacten, dit was té erg!
Dat vond zij dus ook, haha! Ze had zich rot gezocht of ze mij nog ergens kon vinden.
Aangezien ik had afgesproken om bij mijn zwagers te gaan eten, besloten we dat we ieder ons gang zouden gaan op weg naar huis. (Zij heeft nog wel genoten op het terras, want ze was inmiddels in Harderwijk.)
Dus ik geef eerlijk toe: “Mijn richtingsgevoel is vaak nul, komma, nul!”
Verder heb ik best veel goede kwaliteiten, hoor!
“Lieve dochter, zullen we het nog een keer overdoen??” (En misschien toch zo'n intercomsetje aanschaffen?)

Nog even voor de dame die ik aan het achtervolgen was: “Ik was helemaal in de veronderstelling dat u, op uw Shadow, mijn dochter was. Heeft u nog een fijne rit gehad zonder die irritante volgster?”

Knuf, An.

P.s. We hebben trouwens heerlijk gegeten bij de zwagers! (BB met R op zijn Surinaams)

« Terug naar overzicht