Water

Het houdt hem voortdurend bezig. Hij heeft visioenen. Maar zijn hand komt op de eerste plaats. En dan kijkt hij naar dat stuk hemel boven hem wat hij nog kan zien. Rondom bevindt zich de woestijnachtige omgeving met bergen en veel rots van Utah. En hij zit vast met zijn hand omdat een nogal groot rotsblok iets verschoof. Een klein foutje voor een ervaren klimmer. En in die teisterende hitte is zijn water bijna op. Voor hem grijnst dat nogal grote rotsblok dat hij geprobeerd heeft op te tillen, want het klemt zijn hand af.

Annie Proulx schreef het verhaal en daarna werd het verfilmd onder de titel 127 hours. In de film weet Aron Ralston dat hij iets stoms heeft gedaan want niemand weet waar hij is. En zo wordt hij voortdurend gekweld door dorst en is het onmogelijk die hand los te krijgen. De film is griezelig omdat je weet hóé hij loskomt!

Als hij dan later als een gewonde zombie over de vlakte dwaalt en van uitputting bijna in elkaar stort, komt hij dat echtpaar tegen dat water bij zich heeft. Hij drinkt, drinkt, tot het klotst in zijn buik. Nooit heeft hij zoiets lekkers gedronken! Op dat moment neemt hij zich heilig voor dat hij in voortaan zal vertellen waar hij naar toe gaat.

Cor Snijders

« Terug naar overzicht